Podstawowe informacje o protokole Cutlera

Metale ciężkie oraz lekkie są wbrew pozorom wszechobecne w naszym życiu. Występują naturalnie, a wiele z nich wykorzystuje się przemysłowo np. do produkcji różnych stopów metali, tworzyw czy tkanin.

Przeciętny człowiek nie jest świadomy tego, że każdego dnia mamy z nimi kontakt. Dla większości ludzi małe ilości tych pierwiastków zdają się nie stanowić problemu. A przynajmniej do pewnego momentu, ponieważ długotrwała ekspozycja nawet na małe ilości tych pierwiastków z czasem może stać się problemem na skutek ich gromadzenia się w organizmie i doprowadzić do problemów ze zdrowiem.

Najpopularniejszą formą usuwania metali ciężkich z organizmu jest tak zwana chelatacja, którą lekarze przeprowadzają, gdy dojdzie do ostrego zatrucia metalami ciężkimi np. rtęcią lub ołowiem. Natomiast zatrucie przewlekłe wywołane długotrwałym lub wielokrotnym kontaktem z niewielkimi ilościami toksycznych metali jest znacznie mniej poznanym problemem, który wymaga innego podejścia niż zatrucie ostre. Potrzebę tą dostrzegł Andrew Cutler, gdy dowiedział się, że za jego problemy ze zdrowiem odpowiedzialne jest przewlekłe zatrucie rtęcią.

O autorze protokołu

Twórcą tego protokołu jest Andrew Hall Cutler, który ma tytuł doktora chemii oraz “Bachelor of Science” z fizyki, który jest odpowiednikiem polskiego licencjatu. W 1999 roku wydał książkę zatytułowaną „Amalgam Illness: Diagnosis and Treatment”, w której zawarł część swojej wiedzy na temat zatrucia rtęcią, którego sam doświadczył. W 2004 roku wydał kolejną książkę zatytułowaną „Hair Test Interpretation: Finding Hidden Toxicities”, którą poświęcił interpretacji wyników analizy pierwiastkowej włosów.

Czym jest protokół Cutlera i czym różni się od typowej chelatacji?

Protokół Cutlera jest jedną z metod chelatacji – oczyszczania organizmu z metali ciężkich. Stosowane w nim środki chelatujące (potocznie nazywane chelatorami), wiążą różne metale ciężkie i umożliwiają ich usunięcie z organizmu. Protokół Cutlera większość uwagi skupia na rtęci, ponieważ zdaje się ona wyrządzać największe szkody w naszym organizmie. Zaburza ona transport mineralny i utrudnia lub wręcz uniemożliwia usunięcie innych metali ciężkich w sposób naturalny, upośledzając różne ścieżki detoksykacji naszego organizmu. Zwłaszcza te związane z metabolizmem wątrobowym.

Protokół Cutlera różni się od tradycyjnej chelatacji przede wszystkim częstotliwością przyjmowania środków chelatujących i wielkością dawek. W przypadku protokołu Cutlera, środki chelatujące podajemy kilka razy dziennie w równych odstępach czasu, tak, aby utrzymać stały ich poziom we krwi przez cały czas trwania tak zwanej rundy.

Cutler zalecał stosować tą metodę w przypadku przewlekłego zatrucia rtęcią ale też innymi metalami ciężkimi (a nawet lekkimi np. aluminium, jeśli zatrucie rtęcią spowodowało jego akumulację w organizmie). Zalecenie to wynika z faktu, że wraz z upływem czasu, poziom danego toksycznego metalu we krwi spada, ponieważ ulega on odłożeniu w różnych tkankach naszego organizmu. Dlatego mimo prawidłowych wyników z krwi, można być zatrutym różnymi toksycznymi metalami.

Według Cutlera większe bezpieczeństwo jego metody wynika ze stosowania niskich dawek środków chelatujących w oparciu o ich okres półtrwania. Przy takim podawaniu środków chelatujących, ilość toksycznych metali, które wyciągamy z tkanek jest znacznie mniejsza i nie wyrządza tak dużych szkód w organizmie, jak przy jednorazowym podaniu wysokich dawek środka chelatującego. Pozwala to również zmniejszyć efekt tzw. redystrybucji, czyli przemieszczenia się zmobilizowanych toksycznych metali po organizmie, które nie uległy usunięciu z organizmu w trakcie trwania rundy. Przy takim stosowaniu środków chelatujących cały proces trwa dłużej, ale jest łagodniejszy dla organizmu.

Efekt redystrybucji

Środki chelatujące stosowane w protokole Cutlera wiążą się z metalami ciężkimi w organizmie, ale wraz z upływem czasu od podania, związki te zaczynają się rozpadać, a związane przez nie toksyczne metale zostają uwolnione i zaczynają wywierać negatywny wpływ na tkanki w miejscu do którego trafią. Przyjmowanie środków chelatujących według ich okresu półtrwania zapewnia utrzymanie stałego ich poziomu we krwi, dzięki czemu metale, które zostały uwolnione ulegają ponownemu związaniu zanim zdążą wywrzeć negatywny wpływ na tkanki naszego organizmu. Dzięki takiemu stosowaniu środków chelatujących efekt redystrybucji ma miejsce tylko raz po zakończeniu rundy. Dlatego tak istotne jest ich przyjmowanie według ich okresu półtrwania. W przeciwnym razie ich stężenie we krwi będzie spadać i rosnąć na zmianę, prowadząc do wielokrotnej redystrybucji zmobilizowanych metali i pogorszenia stanu zdrowia.

Kiedy można podejrzewać zatrucie metalami ciężkimi?

Zatrucie metalami ciężkimi warto sprawdzić w przypadku gdy:

• U danej osoby występują problemy zdrowotne charakterystyczne dla zatrucia metalami ciężkimi.
• Dana osoba zachorowała na chorobę, w przypadku której nie oczekuje się znacznej poprawy w wyniku leczenia.
• Dana osoba posiada historię dużego ryzyka zachorowania na raka.
• U danej osoby występują problemy zdrowotne, których lekarz nie jest w stanie wyleczyć, ani znaleźć przyczyny.
• Dana osoba posiada krewnego, który zmaga się z zatruciem metalami ciężkimi bez wyraźnej ekspozycji na nie.
• Dana osoba choruje na kilka, pozornie niezwiązanych ze sobą chorób. Zwłaszcza jeśli są to choroby przewlekłe o nieznanej etiologii.

Więcej informacji o objawach związanych z zatruciem rtęcią znajduje się (w opracowaniu).

Diagnostyka zatrucia rtęcią i innymi metalami toksycznymi

W celu ustalenia, czy u danej osoby doszło do zatrucia metalami ciężkimi, a w szczególności rtęcią, Cutler zaleca wykonanie analizy pierwiastkowej włosów w laboratorium Doctor’s Data. Informacje o tym badaniu i podstawowej interpretacji według reguł opracowanych przez Cutlera znajdują się tutaj.

Jak długo trzeba stosować protokół, aby oczyścić organizm?

Proces oczyszczenia organizmu z użyciem niskich dawek środków chelatujących wymaga czasu. Na podstawie doświadczeń wielu osób, które przeszły ten proces, Cutler oszacował, że proces oczyszczania trwa około 1-5 lat. Przykładowo w książce „Fight Autism and Win”, autorzy napisali, że dzieci zwykle potrzebują 100-300 rund, aby ich organizm został oczyszczony. A więc zakładając, że rok ma 52 tygodnie i zgodnie z zaleceniami Cutlera wykonujemy jedną rundę tygodniowo, w przybliżeniu jest to okres od 3 do 6 lat dla ukończenia całego procesu. Natomiast odczuwalne efekty i poprawa samopoczucia występują już w trakcie, czasem nawet na początku tego procesu, ale zwykle na poprawę trzeba trochę poczekać.

Charakterystyczne dla tego procesu jest naprzemienne nasilenie i ustępowanie różnych objawów. Wraz z upływem czasu i postępem oczyszczania, okresy nasilenia są coraz krótsze i mniej intensywne, a okresy poprawy ulegają wydłużeniu.

Innym istotnym aspektem protokołu, o którym należy pamiętać jest tak zwany okres zastoju, nazywany również fazą zrzutu.

Okres zastoju (stall period) lub inaczej faza zrzutu (dump phase)

Podczas stosowania protokołu występuje tak zwany okres zastoju (stall period) nazywany również fazą zrzutu (dump phase). Jest to okres, w którym osoby przechodzące proces oczyszczania z toksycznych metali nie odczuwają postępów, stąd nazwa okres zastoju. Często na tym etapie dochodzi również do nasilenia obecnych objawów, a nawet nawrotu innych starych problemów. Według Cutlera jest to wynikiem przemieszczania się rtęci z głębszych tkanek organizmu, stąd nazwa faza zrzutu. Część tej rtęci zostaje wydalona, a część ulega redystrybucji. Rtęć ta jest w formie nieorganicznej i nie posiada możliwości przekraczania bariery krew-mózg, a więc nie zostanie w nim odłożona (chyba, że na skutek nieprawidłowego stosowania środków chelatujących).

Okres ten pojawia się po około 2-4 miesiącach od rozpoczęcia protokołu i może trwać od 2 do 15 miesięcy. Niestety zwykle trwa dłużej niż krócej – około 9-15 miesięcy. Nastąpienie tego momentu wbrew pozorom jest dobrą informacją i oznacza, że stan danej osoby powoli ulega poprawie. Wiele osób nie widząc poprawy, a nawet doświadczając nawrotu starych problemów zdrowotnych rezygnuje na tym etapie. Tymczasem podczas tego okresu mobilizacji ulega rtęć odłożona w tkankach głębokich organizmu i może zostać usunięta. A więc na tym pozornie niekorzystnym etapie zaczyna się ważny etap właściwego oczyszczania organizmu.

Faza zrzutu wywołana usunięciem amalgamatów

Faza zrzutu może zostać wywołana na skutek usunięcia ostatniego amalgamatu i skutkować pojawieniem się różnych problemów ze zdrowiem, które z czasem ulegają nasileniu. Ma to miejsce około 2-4 miesięcy od usunięcia ostatniego amalgamatu.

Część osób po usunięciu amalgamatów dostrzega poprawę w samopoczuciu i doświadcza poprawy stanu zdrowia, a nawet ustąpienia części dolegliwości. Taka poprawa może trwać nawet kilka miesięcy.

Chlorella, spirulina, glutation, zeolit, metylosulfonylometan (MSM) i inne

W celu usunięcia metali ciężkich z organizmu często polecane są różne suplementy np. chlorella, spirulina, glutation, różne glinki i związki krzemu. Cutler z różnych powodów odradza ich stosowanie w tym celu. Przykładowo kolendra może wiązać metale ciężkie i przekracza barierę krew-mózg, ale problem stanowi brak informacji o okresie półtrwania związków odpowiedzialnych za te właściwości, co uniemożliwia zastosowanie jej zgodnie z założeniami protokołu. Inny przykład, chlorella, spirulina i MSM według Cutlera nie tworzą odpowiednio trwałych wiązań z metalami ciężkimi przez co w głównej mierze przemieszczają je po organizmie ponadto nie przekraczają bariery krew-mózg.

Cutler odradzał również stosowanie zeolitu z uwagi na to, że naturalnie może zawierać rtęć, natomiast dobrej jakości zeolit, który został przebadany pod kątem zawartości metali ciężkich może być stosowany jako środek wiążący toksyny w jelitach.

Pewne kontrowersje budzi stanowisko Cutlera wobec glutationu i jego zdania, według którego z uwagi na to, że naturalnie znajduje się on przede wszystkim w komórkach, to po podaniu doustnym przejdzie z przestrzeni zewnątrzkomórkowej do wewnątrzkomórkowej, przemieszczając toksyczne metale do wnętrza komórek.

Homeopatia a stosowanie protokołu Cutlera

Homeopatia jako metoda leczenia była uznawana przez Cutlera i dostrzegał zalety jej stosowania jako wsparcia dla protokołu. Natomiast nie polecał stosować jej w celu usuwania metali ciężkich lub jako zamiennika protokołu z trzech powodów. Pierwszym była obawa o zawartość metali ciężkich w lekach homeopatycznych stosowanych w tym celu. Drugi to obawa przed mobilizacją metali ciężkich bez związania ich z środkiem, który zapewniłby wydalenie większości tego co zostało zmobilizowane, a nie tylko przemieszczenia w organizmie, prowadząc do niepotrzebnego uszkodzenia tkanek. A trzecim powodem jest mechanizm działania homeopatii, który polega na aktywacji i wspomaganiu naturalnych mechanizmów organizmu, a według Cutlera, organizm człowieka nie posiada mechanizmów umożliwiających mu usunięcie rtęci z mózgu.

Przeciwwskazania

Protokołu Cutlera nie należy przeprowadzać u osoby, która:

• Posiada wypełniania wykonane ze srebra, złota lub amalgamaty.
• Posiada duże protezy ze stopów chromowo-kobaltowych.
• Ma stan zapalny nerek, wątroby i/lub dróg żółciowych, a w szczególności niewydolność tych narządów.
• Posiada duże tatuaże, które mogły zostać wykonane tuszem zawierającym metale ciężkie, w tym rtęć. Informacje o stosowaniu protokołu i tatuażach znajdują się tutaj.
• Planuje ciążę w nieodległej przyszłości
• Karmi piersią

Posiadanie protez tytanowych nie stanowi istotnego przeciwwskazania, ponieważ zwykle nie sprawiają one żadnych kłopotów w trakcie stosowania protokołu. Również posiadanie w organizmie elementów wykonanych ze stali chirurgicznej jest dozwolone, jeśli dana osoba nie ma alergii na nikiel.

Ciąża

Nie stosować protokołu w trakcie trwania ciąży, okresie karmienia piersią lub jeśli planowana jest ciąża w najbliższym czasie. Planować ciążę można dopiero przynajmniej pół roku po ostatnim cyklu oraz przynajmniej półtora roku po usunięciu amalgamatów. Oczywiście nie są to sztywne ramy czasowe i wszystko zależy od organizmu danej osoby. Jeśli po tych 18 miesiącach Twój stan zdrowia jest dobry, a objawy związane z zatruciem są nieznaczne to można zacząć rozważać zajście w ciążę. Podczas karmienia piersią nie wolno usuwać amalgamatów. Zwłaszcza usunięcie ostatniego amalgamatu jest niebezpieczne, gdy mieliśmy ich kilka. Najczęściej prowadzi to do wywołania fazy zrzutu, co sprawi, że do naszej krwi trafi rtęć, która zaszkodzi dziecku. A więc należy dopilnować, aby podczas ciąży lub karmienia piersią, stomatolog nie usunął ostatniego amalgamatu, a najlepiej żadnego.

Efekty uboczne

W trakcie stosowania protokołu Cutlera mogą pojawić się różne dolegliwości. Doświadcza ich większość osób, natomiast stosując odpowiednią suplementację można w znacznym stopniu złagodzić ich nasilenie.

Aktualne problemy ze zdrowiem mogą się pogłębić, a te, które znikły dawno temu mogą powrócić, jednakże wszystkie są tymczasowe i będą się naprzemiennie pojawiać oraz znikać, nasilać i słabnąć, aż z postępem procesu oczyszczania znikną całkowicie.

Przy prawidłowo prowadzonym protokole, efekty uboczne powinny być stosunkowo łagodne lub o umiarkowanym nasileniu. Jeśli są na tyle nasilone, że zaczynają sprawiać kłopoty, oznacza to, że protokół wymaga korekcji w jakimś zakresie np. potrzebna jest zmiana dawek środków chelatujących, zmiana czasu ich dawkowania, zmiany w suplementacji itd.

Poniżej zamieszczam listę najczęstszych efektów ubocznych, które mogą pojawić się w trakcie stosowania protokołu Cutlera.

• Agresja u dzieci, rzadziej u dorosłych
• Częstsze oddawanie moczu, moczenie nocne
• Drażliwość
• Niska gorączka, zwykle w granicach 37-8 stopni (rundę zaleca się przerwać, gdy przekracza 38,5 stopnia i ma tendencję wzrostową (zarówno u dzieci jak i dorosłych))
• Większy apetyt
• Mniejszy apetyt
• Pobudzenie, nadaktywność
• Przerost drożdży w organizmie
• Samostymulacja, zwłaszcza u dzieci
• Stolec i mocz może pachnieć zgniłymi jajami, siarką
• Wzdęcia
• Zaburzenia snu, głównie problem z zasypianiem
• Zmęczenie
• Zmiany w konsystencji stolca

Zalecane badania przed rozpoczęciem protokołu

Przed przystąpieniem do protokołu Cutlera należy upewnić się, że nerki i wątroba funkcjonują prawidłowo. Podstawowe badania, które wykonuje się w tym celu to:

• Kreatynina z krwi
• Badanie ogólne moczu
• Aminotransferaza alaninowa (ALT) i asparaginianowa (AST) z krwi
• Fosfataza zasadowa (ALP)
• Gamma-glutamylotranspeptydaza (GGTP)
• Bilirubina całkowita
• Morfologia z rozmazem, najlepiej ręcznym

Badania te pozwolą określić, czy u danej osoby występują jakieś problemy z funkcjonowaniem tych narządów, które mogłyby stanowić przeciwwskazanie do zastosowania protokołu. U osób chorujących na choroby przewlekłe należy również wykonać dodatkowe badania kontrolne.

Dobór i wykonanie odpowiednich badań przed rozpoczęciem protokołu pomoże określić, jak proces ten wpływa na organizm danej osoby na przestrzeni czasu.