Protokół chelatacji Cutlera – jak bezpiecznie usunąć metale ciężkie z organizmu

Poznaj protokół Cutlera, który jest skuteczną i jednocześnie najbezpieczniejszą metodą oczyszczania organizmu z metali ciężkich, którą można stosować nawet u małych dzieci.

W związku z tym, że ilość materiału opisującego protokół Cutlera jest dość spora, postanowiłem sporządzić spis treści, który mam nadzieję ułatwi korzystanie z tych informacji. Poniżej znajduje się spis zagadnień opisanych w artykułach, jeśli interesuje Cię, któryś z nich, po prostu na niego kliknij 🙂

Podstawowe informacje o protokole cutlera

• O autorze protokołu
• Czym jest protokół Cutlera i czym różni się od innych metod chelatacji?
• Czy nasz organizm sam nie może się oczyścić?
• Kiedy należy podejrzewać zatrucie metalami ciężkimi?
• Diagnostyka zatrucia rtęcią i innymi metalami toksycznymi
• Jak długo trzeba stosować protokół, aby się oczyścić?
• Zjawisko redystrybucji
• Chlorella, spirulina, glutation, zeolit, MMS, MSM i inne
  • Zeolit
• Homeopatia a stosowanie protokołu Cutlera
• Przeciwwskazania
• Ciąża
• Efekty uboczne
• Okres zastoju – stall period / faza zrzutu – dump phase

Objawy zatrucia rtęcią, jej formy oraz źródła

• Ostre i przewlekłe zatrucie rtęcią
• Przykładowy opis przebiegu przewlekłego zatrucia rtęcią
• Objawy fizyczne zatrucia rtęcią
• Objawy psychiczne zatrucia rtęcią
• Rtęć organiczna i nieorganiczna
• Przykładowe źródła rtęci

Analiza pierwiastkowa włosów – diagnostyka zatrucia metalami ciężkimi i interpretacja wyników badania

• Diagnostyka zatrucia rtęcią i innymi metalami toksycznymi – badania z krwi, moczu (koproporfiryna i uroporfiryna) oraz analiza pierwiastkowa włosów
• Próby prowokacyjne
• Transport mineralny jest kluczowy dla interpretacji analizy pierwiastkowej włosów
• Zakresy referencyjne
• Gdzie można zrobić analizę pierwiastkową włosów?
• Reguły interpretacji analizy pierwiastkowej włosów – reguły liczenia (counting rules)
  • Reguła 1
  • Reguła 2
  • Reguła 3
  • Reguła 4
  • Reguła 5
• Co zrobić, gdy Twój wynik nie spełnia zadnej reguył?

Środki chelatujące stosowane w protokole cutlera

• Do środków stosowanych w protokole Cutler zaliczamy
• LA/ALA – kwas liponowy/alfa-liponowy
  • Działanie
  • Działania Niepożądane
  • Nietolerancja ALA
  • Przyjmowanie ALA w postaci wcierek
• DMSA – kwas dimerkaptobursztynowy
  • Działanie
  • Działania niepożądane
• DMPS – kwas dimerkaptopropanosulfonowy
  • Działanie
  • Działania niepożądane

Jak prawidłowo stosować środki chelatujące (chelatory) w protokole Cutlera

• Badania poprzedzające chelatacje
• Środki chelatujące stosowane w protokole Cutlera
• Kiedy stosujemy dane środki chelatujące (chelatory)?
• Zasady dawkowania oraz dawka początkowa
• Jak zwiększać dawki środków chelatujących?
• Dzielenie ALA, DMSA i DMPS na mniejsze dawki
• Czym są rundy, czyli cykle?
• Margines spóźnienia
• Redystrybucja
• Kiedy chelatacja dobiega końca?
• Chelatacja w przypadku zatrucia samym ołowiem
• Chelatacja w przypadku zatrucia samym aluminium

Podstawowa suplementacja w protokole Cutlera

• Witamina C
• Witamina E
• Magnez
• Cynk
• Sylimarol (sylimaryna)
• Ekstrak/wyciąg z kory nadnerczy (ACE – adrenal cortex exctract)
• Molibden
• Chrom
• Witaminy z grupy B
  • B1 – Tiamina
  • B2 – Ryboflawina
  • B3 – Nikotynamid
  • B4 – Cholina
  • B5 – Kwas pantotenowy
  • B6 – Pirydoksyna
  • B7 – Biotyna
  • B8 – Inozytol
  • B9 – Kwas foliowy
  • B12 – Kobalamina
• Niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT)
  • Olej lniany
  • Suplement w postaci EPA i DHA
• Suplementacja w przypadku obniżonej liczby neutrofili oraz przerostu candidy
• Enterosgel

Dieta niskotiolowa w zatruciu metalami ciężkimi

• Jak sprawdzić, czy jesteś wrażliwy na żywność wysokotiolową i masz problemy z metabolizmem cysteiny?
• Próba nietolerancji tioli i cysteiny
  • Krok 1
  • Krok 2
• Tabele pokarmów nisko i wysokotiolowych
• Alergie i nietolerancje

Tatuaże i bezpieczna chelatacja

• Przykłady związków znajdujących się w tuszach o różnych kolorach
• Usuwanie tatuaży
• Podsumowując

Źródła

Początkowo chciałem podać wszystkie źródła, z których korzystałem podczas opisu i zgłębiania protokołu Cutlera. Gdy jednak zacząłem go sporządzać zrozumiałem, że ostatecznie byłby naprawdę ogromny i dla zdecydowanej większości osób tak naprawdę nieprzydatny. Duża część z tych materiałów dostępna jest tylko odpłatnie, a wiele z nich w ogóle nie jest dostępnych w formie elektronicznej. W związku z tym postanowiłem podać tutaj tytuły książek, które uważam za najbardziej wartościowe jeśli chodzi o informacje pomagające zrozumieć ten protokół i problematykę zatrucia metalami ciężkimi.

Edit. W związku z tym, że pojawiło się kilka pytań odnośnie pozostałych źródeł, postanowiłem uzupełnić spis materiałów, z których pochodzą informacje na temat protokołu. A przynajmniej ich część, ponieważ nie posiadam pełnego spisu wszystkich materiałów, z których przyszło mi korzystać podczas zgłębiania i opisywania tej metody.

Andrew Hall Cutler – Almalgam Illness: Diagnosis and Treatment

Obie książki autora są kopalnią wiedzy na temat zatrucia metalami. Pierwsza pozwala zrozumieć problematykę zatrucia rtęcią i to, jak wpływa ona na nasz organizm. Jej treść może być dość trudna dla wielu osób, natomiast jako źródło informacji na ten temat jest nieporównywalnie łatwiejsza do zrozumienia niż badania, których analiza wymaga wiedzy i doświadczenia. Jest to kolejny ważny powód, dla którego postanowiłem ograniczyć spis źródeł do pozycji, z których przeciętna osoba faktycznie może coś wynieść. W książce tej znajdziemy również sporo informacji na temat suplementacji, która będzie pomocna nie tylko w zatruciach metalami. Sam protokół nie został tutaj opisany w prosty i przystępny sposób. Jest to książka „techniczna”, której zadaniem jest zapoznanie czytelnika z problematyką zatrucia rtęcią oraz jej usuwania z organizmu za pomocą trzech środków chelatujących w oparciu o ich farmakokinetykę. Nie ma tu przejrzystego opisu „krok po kroku”.

Andrew Hall Cutler – Hair Test Interpretation: Finding Hidden Toxicities

Druga pozycja poświęcona jest interpretacji analizy pierwiastkowej włosów. W książce tej znajdziemy informacje na temat wszystkich pierwiastków wchodzących w skład badania wykonywanego przez Doctor’s Data. Opisy te obejmują objawy zatrucia oraz ich źródła i naturalnie znaczenie wyniku. Obie książki świetnie się uzupełniają, gdyż pierwsza książka skupia się głównie na rtęci, natomiast druga książka opisuje pozostałe metale. Obie książki uważam za bardzo dobre i tzw „must have”.

Jan Martin, Tressie Taylor – Fight Autism and Win: Biomedical Therapies That Actually Work!

Jest to książka poświęcona chelatacji małych dzieci, chorych na autyzm. Protokół został tutaj opisany w przystępny sposób, tak że przeciętny czytelnik powinien sobie poradzić z jego samodzielnym zastosowaniem w praktyce. Została tutaj również opisana suplementacja, jednak dawki zostały tutaj dostosowane dla dzieci. Zostało tutaj wyszczególnionych i omówionych kilka najczęstszych problemów związanych z chelatacją i zatruciem rtęcią np. osłabienie nadnerczy, przerost drożdżaków candida, okres zastoju itp. Nie ma tu opisu tak wielu objawów jak w książce Cutlera, jednak zamysłem książki było stworzenie podstawowego i przystępnego opisu chelatacji według protokołu Cutlera i uważam, że książka ta dobrze spełnia swoje zadanie.

Gunnar F. Nordberg, Bruce A. Fowler, Monica Nordberg, Lars T. Friberg – Handbook on the Toxicology of Metals

To biblia toksykologii metali. Gdy szukałem informacji na temat jakiegoś metalu, zawsze w pierwszej kolejności sięgałem do tej książki. Trzecie wydanie, które posiadam zawiera opis 31 pierwiastków + ich związki. Książka ta świetnie uzupełnia informacje zawarte w „Hair Test Interpretation” Cutlera. Książka ta liczy sobie niemal tysiąc stron co mówi samo za siebie. Dużym atutem tej książki jest nie tylko jej szczegółowość, ale specjalistyczne przeznaczenie. Na końcu każdego rozdziału znajduje się spis źródeł dzięki czemu możemy szybko przeanalizować interesujące nas informacje. W książce tej znajdziemy między innymi takie informacje jak: sposób produkcji danego metalu, jego formy, zastosowanie, źródła naturalne i te stworzone przez człowieka, farmakokinetykę, objawy zatrucia, metody analizy, krótkie opisy badań i inne. To naprawdę świetna książka. Dla mnie to kolejny „must have” razem z obiema książkami Cutlera i pozycją, którą opisałem poniżej.

Jan Aaseth, Guido Crisponi, Ole Anderson – Chelation Therapy in the Treatment of Metal Intoxication

Ostatnia pozycja, jak tytuł wskazuję, poświęcona jest typowo tematyce chelatacji w przypadku zatruć metalami. Zawiera ona informacje na temat typowej chelatacji, stosowanej w szpitalach. Oczywiście protokół Cutlera jest inny, ale książka ta zawiera informacje na temat środków chelatujących, których próżno szukać w książkach jego autora. Niestety nie znajdziemy tutaj opisu kwasu alfa-liponowego. Zostały w niej opisane również zjawiska zachodzące w naszym organizmie na skutek zatrucia metalami, których nie znajdziemy u Cutlera. Książka ta pomaga jeszcze lepiej zrozumieć wpływ zatrucia metalami na nasz organizm oraz proces chelatacji z perspektywy biochemicznej. To naprawdę dobra pozycja uzupełniająca dla pierwszej książki Cutlera i po raz kolejny „must have” dla osób zainteresowanych problematyką zatrucia metalami.

Pozostałe źródła

Aaseth, J., Jacobsen, D., Andersen, O., & Wickstrøm, E. (1995). Treatment of mercury and lead poisonings with dimercaptosuccinic acid and sodium dimercaptopropanesulfonate. A review. The Analyst, 120(3), 853–854.

Al-Shahristani H. and Shihab K. (1974) Variation in biological half-life of methylmercury in man. Arch. Environ. Hlth 28: 342-344.

Aposhian HV, Bruce DC, Alter W, Dart R, Hurlbut KM, and Aposhian MM. (1992) Urinary mercury after administration of 2,3- dimercaptopropane-1-sulfonic acid: correlation with dental amalgam score. FASEB J. 6: 2472-2476.

Begerow J, Zander D, Freier I, and Dunemann L. (1994) Long-term mercury excretion in urine after removal of amalgam fillings. Int. Arch. Occ. Environ. Hlth. 66: 209-212.

Boyd E. Hayley Mercury toxicity: Genetic susceptibility and synergistic effects. Medical Veritas 2 (2005) 535-542.

Chan, T. Y. (2011). Inorganic mercury poisoning associated with skin-lightening cosmetic products. Clinical Toxicology, 49(10), 886–891.

Clarkson TW. (1972) The pharmacology of mercury compounds. Ann. Rev. Pharmacol. 12: 375-406.

Dargan, P. I., Giles, L. J., Wallace, C. I., House, I. M., Thomson, A. H., Beale, R. J., & Jones, A. L. (2003). Case report: severe mercuric sulphate poisoning treated with 2, 3-dimercaptopropane-1-sulphonate and haemodiafiltration. Critical Care, 7(3), R1–R6.

David W. Nierenberg, Richard E. Nordgren, Morris B Chang, Richard W. Siegler, Michael B Blayney, Fred Hochberg, Taft Y. Toribara, Elsa Cernichiari, and Thomas Clarkson. Delayed cerebellar disease and death after accidental exposure to dimethylmercury. N Engl J Med 1998; 338:1672-1676, June 4, 1998.

Echeverría D, Aposhian HV, Woods JS, Heyer NJ, Aposhian MM, Bittner AC Jr., Mahurin RK and Cianciola M. (1998) Neurobehavioral effects from exposure to dental amalgam Hg°: new distinctions between recent exposure and Hg body burden. FASEB J. 12:971-980.

Enestrom S, and Hultman P. (1995) Does amalgam affect the immune system? A controversial issue. Int. Arch. Allergy Immunol. 106: 180-203.

Friberg L, Nordberg GF and Vouk VB. (1986) Handbook on the toxicology of Metals. Volume II. Specific Metals. Elsevier Science, New York.

Gerhardsson, L., & Kazantzis, G. (2014). Diagnosis and treatment of metal poisoning: General
aspects. In G. F. Nordberg, B. A. Fowler, & M. Nordberg (Eds.), Handbook on the toxicology of metals (pp. 487–505). Amsterdam, New York: Academic Press, Elsevier.

Gerstner H. and Huff J. (1977) Clinical toxicology of mercury. J. Toxicol. Environ. Hlth. 2: 491-526.

Goodman and Gilman: Hardman J, Goodman-Gilman A and Limbird L (1996) Goodman and Gilman’s The Pharmacological Basis of Therapeutics, 9th edition, McGraw-Hill, New York.

Guha Mazumder, D. N., De, B. K., Santra, A., Ghosh, N., Das, S., Lahiri, S., & Das, T. (2001). Randomized placebo-controlled trial of 2, 3-dimercapto-1-propanesulfonate (DMPS) in therapy of chronic arsenicosis due to drinking arsenic-contaminated water. Journal of Toxicology: Clinical Toxicology, 39(7), 665–674.

Huggins, Hal A. It’s All in Your Head: The Link Between Mercury Amalgams and Illness. Garden City Park, NY: Avery Pub Group. 1993. Print. ISBN 978-0895295507

Katzung, Bertram G., Masters, Susan B., Trevor, Anthony J. Farmakologia ogólna i kliniczna, 2 t., Lublin, Czelej, 2012. ISBN 978-83-7563-114-2

Kosnett, M. J. (2013). The role of chelation in the treatment of arsenic and mercury poisoning. Journal of Medical Toxicology, 9(4), 347–354.

Langworth S. (1997) Experiences from the amalgam unit at Huddinge hospital – somatic and psychosomatic aspects. Scand. J. Work. Environ. Hlth. 23: 65-7.

Lars Bjorkman, Birgitte F Lundekvam, Torgils Laegreid, Bjorn Bertelsen, Inge Morild, Peer Lilleng, Birger Lind, Brita Palm and Marie Vahter Mercury in human brain, blood, muscle and toenails in relation to exposure: an autopsy study. Environmental Health 2007, 6:30.

Lichtenberg H (1993) Elimination of symptoms by removal of dental amalgam from mercury poisoned patients, as compared with a control group of average patients. Journal of Orthomolecular Medicine 8 145- 148.

Liu, X. L., Wang, H. B., Sun, C. W., Xiong, X. S., Chen, Z., Li, Z. S., & Yang, G. (2011). The clinical analysis of mercury poisoning in 92 cases. Zhonghua Nei Ke Za Zhi, 50(8), 687–689.

Marlowe M, Errera J, Stellem J and Beck D (1983) Lead and mercury levels in emotionally disturbed children. Journal of Orthomolecular Psychiatry, 12: 260-270.

Miller, A. L. (1998). Dimercaptosuccinic acid (DMSA), a non-toxic, water-soluble treatment for heavy metal toxicity. Alternative Medicine Review, 3(3), 199–207.

Mutschler E., Geisslinger G., Kroemer H.K., Ruth P., Schaefer-Korting M. Farmakologia i Toksykologia Mutschlera. MedPharm Polska, Wrocław, 2010. ISBN 978-83-60466-81-0

Nordberg, Gunnar F., Fowler, Bruce A., Nordberg Monica, Friberg Lars. Handbook on the Toxicology of Metals. Elsevier B.V. 2007. ISBN 978-0-12-369413-3

Opitz H, Schweinsberg F, Grossman T, Wendt-Gallitelli MF, Meyermann R Demonstration of mercury in the human brain and other organs 17 years after metallic mercury exposure. Clinical Neuropathology, 1996 May-Jun; 139-44.

Pollard KM and Hultman P (1997) Effects of mercury on the immune system. Metal Ions in Biological Systems, Sigel and Sigel, eds., Marcel Dekker, New York, 34: 421- 440.

RF Palmer, S Blanchard, R Wood, Proximity to point sources of environmental mercury release as a predictor of autism prevalence. Health and Place, 15 (2009) 18-24.

Rice DC. Delayed neurotoxicity in monkeys exposed developmentally to methylmercury. Neurotoxicology. 1989 Winter; 10(4):6450-50.

Roels H, Boeckx M, Ceulemans E and Lauwerys R. (1991) Urinary excretion of mercury after occupational exposure to mercury vapour and influence of the chelating agent meso-2,3-dimercaptosuccinic acid (DMSA). Brit. J. Ind. Med. 48: 247-253.

Sandborg-Englund G, Dahlqvist R, Lindelof B, Soderman E, Jonzon B, Vesterberg O and Larsson KS. (1994) DMS A administration to patients with alleged mercury poisoning from dental amalgams: a placebo controlled study. J. Dent. Rsch. 73: 620-8.

Schubert, J., Riley, E. J., & Tyler, S. A. (1978). Combined effects in toxicology – a rapid systematic testing procedure: Cadmium, mercury, and lead. Journal of Toxicology and Environmental Health, Part A Current Issues, 4(5-6), 763-776.

Schubert, J. (1983). In S. Bibudhandra (Ed.), Biological aspects of metals and metal related diseases (pp. 27–907). New York: Raven Press.

Stenman S. and Grans L. (1997) Symptoms and differential diagnosis of patients fearing mercury toxicity from amalgam fillings. Scand. J. Work. Environ. Hlth. 23: 59-63.

Walshe, J. M. (1985). Unithiol in Wilson’s disease. British Medical Journal, 290(6469), 673–674.

Warkany, J., & Hubbard, D. M. (1953). Acrodynia and mercury. The Journal of Pediatrics, 42(3), 365-386.

Zorn N and Smith J (1990) A relationship between vitamin B-12, folic acid, ascorbic acid, and mercury uptake and methylation. Life Sciences 47: 167-173.

Podsumowując

Powyżej podałem 5 najbardziej wartościowych moim zdaniem książek, które razem stanowią naprawdę dobre źródło informacji na temat zatrucia metalami oraz procesu ich usuwania z organizmu. Ich dogłębne przestudiowanie pozwala zdobyć wiedzę, która z pewnością będzie więcej niż zadowalająca nie tylko dla przeciętnego czytelnika. Dla zainteresowanych dodałem również spis pozostałych źródeł informacji, a przynajmniej ich części, aby bardziej dociekliwe osoby mogły odnaleźć informacje, których nie zawarłem w opisie protokołu.

Niestety wszystkie te pozycje są w języku angielskim (z wyjątkiem dwóch podręczników do farmakologii :-)). Między innymi z tego powodu postanowiłem sporządzić opis protokołu Cutlera w języku polskim – aby osoby, które nie znają angielskiego również mogły korzystać z tej metody. Poświęciłem na to ponad rok, ale już dziś wiem, że było warto…