Zasady stosowania środków chelatujących według protokołu Cutlera

W tym artykule opisane zostały zasady stosowania środków chelatujących (potocznie nazywanych również chelatorami) według protokołu Cutlera.

Środki chelatujące stosowane w protokole Cutlera

W protokole Cutlera wykorzystywane są tylko 3 środki chelatujące i są nimi:

  • ALA – kwas alfa-liponowy
  • DMSA – kwas dimerkaptobursztynowy
  • DMPS – kwas dimerkaptopropanosiarkowy

Środki te zostały szerzej opisane w oddzielnym artykule (w opracowaniu).

Kiedy stosuje się dane środki chelatujące (chelatory)?

Przede wszystkim, należy pamiętać, że protokół powinien być poprzedzony dwoma tygodniami suplementacji tak zwaną bazową 4. Czyli przed przystąpieniem do protokołu należy przez dwa tygodnie przyjmować witaminę C, E, cyn i magnez. Informacje o bazowej 4 znajdują się w oddzielnym artykule tutaj.

DMSA i DMPS

Cutler na początku zaleca zastosować DMSA lub DMPS, ponieważ nie przekraczają one bariery krew-mózg i oczyszczają przestrzeń zewnątrzkomórkową. DMSA i DMPS można stosować tuż po ekspozycji na rtęć. Wyjątek stanowi tutaj zabieg usunięcia amalgamatów podczas którego małe ich odłamki mogą dostać się do naszego organizmu oraz połknięcie rtęci metalicznej. Gdybyśmy przyjęli DMSA lub DMPS, zaraz lub niedługo po zabiegu, wyciągnęłyby one z odłamków znajdujących się w jelitach rtęć do naszego organizmu, podobnie z rtęcią metaliczną, dlatego należy odczekać 4 dni od zabiegu usunięcia tych plomb oraz spożycia rtęci.

ALA

ALA można stosować dopiero po 3 miesiącach od ekspozycji na rtęć, ponieważ jako jedyny przekracza barierę krew-mózg i gdyby został zastosowany przy obecności rtęci we krwi, mogłaby ona zostać przemieszczona do mózgu. Na pewnym etapie protokołu stosowanie ALA jest konieczne właśnie ze względu na zdolność przekraczania bariery krew-mózg. Pomaga on oczyścić mózg z rtęci oraz dzięki zdolności do rozpuszczania się w tłuszczach (lipofilowość) również przestrzeń wewnątrzkomórkową. Jest to jedyny środek chelatujący niezbędny do przeprowadzenia protokołu.

Jeśli u danej osoby ekspozycja na rtęć miała miejsce dawno temu (minimum 3 miesiące) to można zacząć protokół od stosowania ALA.

Nie należy stosować ALA przez przynajmniej 3 miesiące po zabiegu usunięcia amalgamatów bez zabezpieczeń. Również po szczepieniach należy odczekać 3 miesiące, ponieważ niektóre szczepionki zawierają rtęć. Po szczepieniach można stosować DMSA i DMPS.

Wskazówka dla osób w słabej kondycji psychofizycznej i dzieci

Rozpoczęcie protokołu od stosowania samego DMSA lub DMPS i wprowadzenie ALA na późniejszym etapie pozwala na łagodniejsze rozpoczęcie procesu oczyszczania. Podejście takie jest zalecane u dzieci i osób w słabej kondycji psychofizycznej.

Czym są rundy/cykle?

Środki chelatujące są stosowane w protokole Cutlera nie tylko w oparciu o ich okresu półtrwania, ale również przez określony czas po, którym następuje przerwa na regenerację organizmu.

Zalecany czas trwania rundy i przerw

Czas, w którym przyjmowane są środki chelatujące nazywane są rundą lub też cyklem, a zalecany czas trwania takiej rundy wynosi 72 godziny, czyli 3 doby (3 dni i 3 noce). A więc dla przykładu zaczynając rundę o 7 rano w piątek, ostatnią dawkę środka chelatującego powinno się przyjąć o 7 rano w poniedziałek. Najkrótszy zalecany czas trwania rundy to 63 godziny dla ALA i 64 godziny dla DMSA oraz DMPS.

U części osób dochodzi do poprawy samopoczucia w trakcie trwania rundy. Można wtedy wydłużyć cykl, ale tylko w połączeniu z odpowiednim wsparciem nadnerczy. Maksymalny zalecany czas trwania rundy to 2 tygodnie.

Po każdej rundzie Cutler zaleca zrobienie przerwy o długości równej co najmniej okresowi przyjmowania środków chelatujących. Czyli w tym przypadku kolejne 3 doby. Przerwa może być dłuższa, a jej wydłużenie jest zalecane dla osób, których organizm potrzebuje więcej czasu na regeneracje. Nie należy natomiast skracać przerw.

Jeśli z jakiegoś powodu runda została zakończona przed czasem i była krótsza niż minimalny zalecany czas trwania, to należy odczekać 3 dni z rozpoczęciem nowej rundy.

Margines spóźnienia

Protokół przewiduje pewien margines spóźnienia dla przyjęcia środka chelatującego i wynosi on kolejno:

  • ALA – 30 minut.
  • DMSA – 1 godzinę
  • DMPS – 1 godzinę (u osób z wolnym metabolizmem maksymalnie do 2 godzin)

Rundę można kontynuować, jeśli zalecany czas spóźnienia nie został przekroczony. Czas przyjmowania środków chelatujących oraz odstępy pomiędzy dawkami pozostają bez zmian, tak samo jest w przypadku zbyt wczesnego przyjęcia środka chelatującego.

Zasady przyjmowania i dawkowania środków chelatujących w protokole Cutlera

Protokół Cutlera określa dawki oraz sposób, w jaki powinny być stosowane środki chelatujące.

Dawkę początkowa środków chelatujących należy dobrać indywidualnie uwzględniając stan danej osoby lub zacząć od dawki zalecanej przez Cutlera. Zalecana jednorazowa dawka początkowa dla wszystkich środków chelatujących to 12,5-25 mg. Część osób w zależności od stanu zdrowia może wymagać niższej dawki, wynoszącej około 2-5 mg, a w rzadkich przypadkach nawet mniej.

Protokół dobrze jest zacząć od przyjmowania samego DMPS lub DMSA, zwłaszcza u dzieci. Wykonuje się przynajmniej 10 rund, w trakcie których dana osoba poznaje reakcję organizmu na proces oczyszczania z toksycznych metali oraz dany środek chelatujący. Następnie można dołączyć do tego środka ALA.

ALA – jak stosować

ALA przyjmuje się co 2-3 godziny. Nocna przerwa pomiędzy dawkami może być wydłużona o 1 godzinę, ponieważ w trakcie snu metabolizm zwalnia.

  • Zalecana dawka początkowa dla ALA wynosi wynosi 12,5-25 mg.
  • Maksymalna zalecana jednorazowa dawka dla ALA wynosi 3 mg na każdy kilogram masy ciała. U części osób korzystne jest dojście do wyższych dawek ALA wynoszących nawet do 6 mg/kg m.c.

DMSA – jak stosować

DMSA przyjmuje się co 3-4 godzin. Nocną przerwę pomiędzy dawkami DMSA można wydłużyć o 1 godzinę.

  • Zalecana jednorazowa dawka początkowa dla DMSA wynosi 12,5-25 mg.
  • Maksymalna zalecana dawka jednorazowa to 50 mg i dawki takie stosuje się przy zatruciu ołowiem.

DMPS – jak stosować

DMPS przyjmuje się co 6-8 godzin. W przypadku DMPS zwykle nie wydłuża się przerw w nocy, gdyż jego okres półtrwania i tak jest długi.

  • Zalecana jednorazowa dawka początkowa dla DMPS wynosi 12,5-25 mg.
  • Maksymalna zalecana dawka jednorazowa to 50 mg i dawki takie stosuje się przy zatruciu arsenem.

ALA w połączeniu z DMSA

ALA w połączeniu z DMSA przyjmuje się razem co 3 godziny. Przerwy pomiędzy nocnymi dawkami również można wydłużyć o 1 godzinę.

ALA w połączeniu z DMPS

ALA w połączeniu z DMPS stosuje się w następujący sposób – ALA przyjmuje się co 2-3 godziny, a DMPS co 6 godzin. A więc do co drugiej dawki ALA przyjmuje się również DMPS.

Przy przyjmowaniu ALA w połączeniu z DMPS nie zaleca się wydłużać nocnych przerw pomiędzy dawkami.

Odstępy pomiędzy dawkami

Bazując m.in. na okresie półtrwania, Cutler określił ile powinna wynosić przerwa pomiędzy każdą dawką środka chelatującego, aby utrzymać jego stałe stężenie we krwi. Wynoszą one kolejno:

  • ALA – 2-3 godziny
  • DMSA – 3-4 godziny
  • DMPS – 6-8 godzin

Przerwy pomiędzy dawkami dostosowuje się w zależności od szybkości metabolizmu danej osoby oraz samopoczucia w trakcie trwania rundy. Dla osób z szybkim metabolizmem zalecane są krótsze przerwy, a osobom z wolniejszym dłuższe. Ważne jest przestrzeganie jednakowego czasu przerw pomiędzy dawkami. Jeśli czas odstępu pomiędzy dawkami został ustalony na 2 godziny to każda przerwa powinna wynosić dokładnie 2 godziny przez cały czas trwania rundy. Nie należy zmieniać dawki ani odstępów pomiędzy nimi w trakcie rundy.

Dlaczego warto przyjmować ALA w połączeniu z DMSA lub DMPS?

Według Cutlera przyjmowanie ALA w połączeniu z DMSA lub DMPS zwiększa usuwanie rtęci nawet o 30%. Ponadto zmniejsza efekty uboczne ALA i redystrybucji.

Jak zmieniać dawki środków chelatujących

Bardzo często popełnianym błędem jest podnoszenia dawki pomimo wyraźnych efektów, najczęściej negatywnych. Dawkę można podnieść, gdy obecnie stosowana nie wywołuje u danej osoby odczuwalnych efektów, pozytywnych bądź negatywnych.

Dawkę powinno się zwiększać nie więcej niż o 50% aktualnej dawki (zwłaszcza na początku procesu), czyli przykładowo jeśli obecna dawka wynosi 10 mg to nowa, zwiększona dawka powinna wynieść 15 mg. Po zmianie dawki zaleca się wykonać przynajmniej 5 rund, aby zaobserwować reakcje organizmu. Jeśli w trakcie tych 5 rund dana osoba nie zaobserwuje odczuwalnych efektów, można ponownie zwiększyć dawkę. Zaleca się podnoszenie dawki tylko jednego środka chelatującego na raz. Czyli przyjmując ALA z DMSA/DMPS, najpierw podnosi się dawkę jednego, a po przynajmniej 5 rundach kolejnego, jeśli jest taka potrzeba. Dawkę należy zawsze podnosić od nowej rundy. Nie należy zmieniać dawki w trakcie trwania rundy.

Zbyt szybkie podnoszenie dawki, np. co rundę, dwie i o więcej niż 50% to jeden z najczęściej popełnianych błędów w protokole Cutlera.

Według szacunków Cutlera przy zwiększaniu dawki o 50% aktualnie przyjmowanej, ilość usuwanej rtęci wzrasta około 1,5 krotnie, natomiast nasilenie objawów związanych z tym procesem wzrasta dwukrotnie.

Jeśli objawy redystrybucji podczas stosowania protokołu są zbyt nasilone, należy przerwać rundę i następną rozpocząć z dawką zmniejszoną o 50% aktualniej. Można też spróbować skrócić odstępy pomiędzy dawkami np. z 3 godzin na 2,5. Jeśli nasilenie objawów następuję krótko po rozpoczęciu rundy, może to oznaczać, że dana osoba ma szybki metabolizm i skrócenie odstępów pomiędzy dawkami powinno pomóc. Natomiast jeśli nasilenie objawów jest stopniowe i postępuje wraz z upływem czasu, wskazuje to na problem z redystrybucją i zmniejszenie dawki powinno pomóc.

Jak zmniejszyć efekt redystrybucji

Efekt redystrybucji został opisany w tym artykule.

Przy jednoczesnym stosowaniu ALA i DMSA lub DMPS można zmniejszyć redystrybucje co powinno przełożyć się na poprawę samopoczucie po rundzie.

Zmniejszenie redystrybucji można osiągnąć poprzez przyjęcie tylko środka działającego głównie w przestrzeni zewnątrzkomórkowej w jednej lub dwóch końcowych dawkach ostatniej rundy. Czyli przyjmując np. ALA i DMSA, w ostatniej lub ostatnich dwóch dawkach kończących rundę przyjmuje się tylko DMSA.

W trakcie przerwy regeneracyjnej można również przyjmować środki wiążące toksyny w jelitach, np. węgiel aktywowany lub enterosgel.

Jak stosować protokół w przypadku zatrucia samym ołowiem

W sytuacji, gdy dana osoba zatruta jest tylko ołowiem lub gdy rtęć została już usunięta, ale w organizmie pozostał jeszcze ołów, zalecane jest stosowanie protokołu w nieco inny sposób. Wynika to z faktu, że ołów odkłada się głównie w kościach i proces jego uwalniania z nich przebiega bardzo wolno.

Dlatego jeśli u danej osoby stwierdzone zostało przewlekłe zatrucie ołowiem, wykonuje się 8 normalnych rund z użyciem DMSA, a następnie robi się 1 rundę raz na 1-2 miesiące przez okres około 3-5 lat.

Celem pierwszych 8 rund wykonywanych tak samo jak w przypadku zatrucia rtęcią jest oczyszczenie przestrzeni zewnątrzkomórkowej. Kolejne rundy wykonywane nie częściej niż raz na 1-2 miesiące będą powoli wyciągać ołów z kości.

Bardzo ważne jest upewnienie się, że dana osoba nie ma styczności z ołowiem. Jest to wymóg, którzy musi być spełniony przed przystąpieniem do stosowania protokołu.

W przypadku zatrucia samym ołowiem nie ma potrzeby stosowania cynku i magnezu wchodzących w skład bazowej 4. Przyjmowanie magnezu jest zalecane do momentu upewnienia się, że dana osoba nie ma żadnego kontaktu z ołowiem.

Kiedy można zakończyć protokół?

Jeśli po dłuższym czasie stosowania protokołu nadejdzie moment, w którym przyjmowanie maksymalnych zalecanych dawek środków chelatujących nie wywołuje odczuwalnych efektów zarówno pozytywnych jak i negatywnych, zaleca się kontynuować protokół jeszcze przez 6 miesięcy. Po tym czasie można uznać, że dobiegł końca. Warto wtedy dla potwierdzenia ponownie wykonać analizę pierwiastkową włosów, która powinna wykazać prawidłowy transport mineralny i sprawne usuwanie toksycznych metali przez organizm.